ការប្រើគង៖ តាមទំនៀមទំលាប់ខ្មែរពីសម័យបុរាណការប្រើគងគឺទាក់ទងទៅនឹងសង្គមមនុស្ស (មនុស្សច្រើនអ្នក) ដូចជាប្រារព្ធពិធីបុណ្យ ដារ, ភ្ជុំបិណ្ឌ, ចូលព្រះវស្សា, ចេញព្រះរស្សា, កឋិន, ដង្ហែព្រះ, ធ្វើរួមភូមិ.......... គេត្រូវវាយគងដើម្បីជាសញ្ញា។
ការប្រើឃ្មោះ៖ ការប្រើប្រាស់ឃ្មោះមានលក្ខណៈ ទាក់ទងទៅនឹងជីវិតរស់នៅផ្ទាល់ខ្លួនរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ តាំងពីកើតមករហូតដល់ស្លាប់ទៅវិញ ដូចជា ពិធីធ្វើបុណ្យកោរជុក, ចូលម្លប់, បួស, អាពាហ៍ពិពាហ៍, ចម្រើនអាយុ, បុណ្យសព្វ,...... គេត្រូវប្រើឃ្លោះ។
សំគាល់៖ ឃ្លោះក្តី គងក្តី ជួងក្តី ជារបស់មានតម្លៃខ្ពងខ្ពស់ ចំពោះឯកជនមិនសូវទិញប្រើទេ។ គេច្រើនប្រមូលប្រាក់គ្នា ទិញរបស់នោះ ទៅតំកល់ទុកនៅក្នុងវត្ត ធ្វើជាសម្បត្តសាធារណៈ សម្រាប់មនុស្សទូទៅខ្ចីយកទៅប្រើប្រាស់ម្តងម្កាល។
ប្រភព៖ សៀវភៅអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរ
