ពាក្យ (អាពាហ៍ពិពាហ៍) ជាការទំនាក់ទំនងចាប់ផ្តើមតាំងពីមាតាបិតាកូនប្រុស បានចូលទៅស្តីដណ្តឹងកូនស្រី ពីមាតាបិតាកូនស្រី ឲ្យទៅកូនប្រុសរបស់ខ្លួនមក។
បើមាតាបិតាកូនស្រី បានយល់ព្រមតាមសំនូមពររបស់មាតាបិតាកូនប្រុសហើយ មាតាបិតាទាំងសងខាង នឹងរៀបពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍កូនទាំងពីរទៅតាមប្រពៃណីខ្មែរ។ ប្រពៃណីអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរពីសម័យបុរាណ ត្រូវបានរៀបចំនៅពេលដែលមនុស្ស មានពេលទំនេរច្រើនមានទ្រព្យសម្បត្តិធូរធារ ហើយកូនប្រុសកូនស្រីទាំងពីរមានចិត្តចេះស្រឡាញ់ញាតិរបស់ខ្លួន និងគោរពតាមបណ្តាំជីដូនជីតា ឲ្យចេះស្រឡាញ់មើលថែរក្សាគ្នាផង។
ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាង កូនស្រី និងកូនប្រុសពីសម័យបុរាណគឺ មានរយៈពេលច្រើនថ្ងៃណាស់។ តែមកដល់នៅឆ្នាំ ១៩៤០ ដល់ ឆ្នាំ ១៩៦០ គេបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ កូនប្រុស កូនស្រី មានរយៈពេលត្រឹម៣ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។
នៅក្នុងពេល៣ថ្ងៃនេះ គេត្រូវចំណាយធនធាន អស់ប្រាក់ច្រើន ពីព្រោះ បើមានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅភូមិណា ភូមិនោះត្រូវពន្លត់ភ្លើងចង្គ្រាន។ បានន័យថា មនុស្សនៅក្នុងភូមិនោះ ទាំងចាស់ ទាំងក្មេង មកចូលរួមជួយកិច្ចការទាំងស្រី ទាំងប្រុស ហើយនៅហូបបាយទាំប្តី ទាំងប្រពន្ធ ទាំងកូននោះឯង។ បើមានញាតិច្រើន ឬមានគេរាប់អានច្រើន គឺត្រូវចំណាយម្ហូបអាហារច្រើន ដើម្បីតម្រូវទៅតាមចំនួនមនុស្សផងដែរ។
ប្រភពៈ សៀវភៅអាពាហពិពាហ៍ខ្មែរ
